สองเรา ไม่เท่ากัน

ซ้ายมือในภาพน้องขาวผ่อง ส่วนขวามือน้องการ์ฟิว พวกเราไม่รู้หรอก ว่า 2 ทโมนเขานั่งคุยอะไรกัน สักครู่ก็พากันลุกขึ้นเดินไปยังห้องเรียน  คิดแง่บวก พวกเขาคงคุยกันว่า

 

“ ข้าหนะไม่ชอบอ่านหนังสือมาก ใกล้ถึงวันสอบทีไรไม่อยากจะจับหนังสือเลยหวะ ฟิวส์ “

“ เฮ้ย นายไม่อ่านหนังสือ นายจะไม่รู้อะไร นะ “

“เบา เบา สิ ! เอ็ง.. ก็อย่าพูดเสียงดัง คนอื่นได้ยินไปบอกแม่ข้า  ข้ามิบรรลัยดอกรึ.. ไอ้ ฟิวส์ “

“ เอ็ง..บอกเทคนิคการอ่านให้ข้าหน่อยสิ เผื่อว่าข้าจะชอบอ่านหนังสือ “ ขาวผ่องกระซิบขอความเห็น

“ ข้าก็ใช่ว่าจะเก่งนะ ที่ข้าอ่านหนังสือได้ปร๋อจนพวกพี่ๆอายจนม้วนเสือกลับบ้านเพราะความรู้ของข้ามันแลกมาด้วยเวลา นะเฟ้ย ไอ้ผ่อง “

จะบอกให้นะ เอ็ง อย่ากลัวการเริ่มต้นเพราะหากว่ารอ ก็จะไม่ได้ทำมันสักที

เอางี้สำหรับเคสเอ็งนะ ข้าจะบอก เอ็งไม่ต้องจริงจังมากมาย ทำตัวสบาย ๆ...รับรอง !

รับรอง อะไร หวะไอ้ฟิวส์

รับรองว่าแม่เอ็งจะแพ่งกะบาลเอ็งหนะสิ ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เฮ้ย..บรรลัย แล้วฟิวส์ ครูเดินมาโน้น

อ้าว..เด็กทั้งสองมานั่งหลบอยู่ใต้ต้นไม้นี่เอง กลับเข้าห้องเดี๋ยวนี้ หนังสือหนังหายิ่งอ่านไม่ออกทั้งคู่เลย

ขาวผ่องมองหน้าการ์ฟิว...อ้าว ความรู้แลกมาด้วยเวลา ข้าหลงฟังเองมาตั้งนาน

“ ลุกขึ้น ไอ้ฟิวส์  ! ..ไปหัดอ่านหนังสือกับข้า ! “

Share:

อ่านต่อ