ไหว้ครู...ไหว้ใจ ~ จิบชา

หลังเปิดภาคเรียนมาสักระยะ ในสัปดาห์ที่สองของเดือนมิถุนายนทุกปี สถาบันการศึกษาทุกระดับทุกแห่งเริ่มจัดให้มีพิธีการไหว้ครูก่อนที่จะเริ่มจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในตลอดปีการศึกษานั้น ๆ ถือเป็นกิจกรรมแรกเริ่มที่บรรดาเด็กนักเรียนระดับประถมศึกษาต่างเฝ้ารอที่จะไหว้ครูประจำชั้นคนใหม่ของตนเองอย่างตื่นเต้น คุณครูครับ...เมื่อไหร่จะถึงวันเด็กครับ.? เสียงคำถามเล็ดลอดระหว่างยืนแถวหน้าเสาธง..อุ๊บ๊ะ ! ไหว้ครูยังมิทันเริ่ม จะให้ถึงวันเด็กซะแล้ว ! ทำไมหละ ?ครูย้อนถามอย่างสงสัย”มันม่วน คับ“ ( มันสนุก ครับ )

คุณครูพยักหน้าอย่างเข้าใจในเหตุผลพร้อมสาธยายร่ายยาวให้นักเรียนทุกคนเข้าใจถึงความสำคัญของวันไหว้ครูว่าเป็นกิจกรรมสำคัญที่ต้องปฏิบัติเพราะเป็นการแสดงออกถึงความกตัญญูกตเวทีของศิษย์ที่มีต่อครูซึ่งเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ วันไหว้ครูเป็นกิจกรรมที่สะท้อนถึงคุณค่าความละเอียดอ่อนทางจิตใจและความผูกพันระหว่างศิษย์กับครูซึ่งเป็นสิ่งที่ดีงามในสังคมไทย ดังจะขอยกตัวอย่างบทกวี ” ใครคือครู “ของท่าน เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ดังนี้

ใครคือครูครูคือใครในวันนี้	ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาล
ใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์	ใช่อยู่นานสอนนานในโรงเรียน
ครูคือผู้ชี้นำทางความคิด	ให้รู้ถูกรู้ผิดคิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์รู้ยากรู้พากเพียร	ให้รู้เปลี่ยนแปลงสู้รู้การงาน
ครูคือผู้ยกระดับวิญญาณมนุษย์	ให้สูงสุดกว่าสัตว์เดรัจฉาน
ครูคือผู้สั่งสมอุดมการณ์	มีดวงมาลเพื่อมวลชนใช่ตนเอง
ครูจึงเป็นนักสร้างผู้ใหญ่ยิ่ง	สร้างความจริงสร้างคนกล้าสร้างคนเก่ง
สร้างคนให้เป็นตัวของตัวเอง	ขอมอบเพลงนี้มาบูชาครู

สังคมไทยในปัจจุบันมีทั้งครูดีและครูไม่ดีที่ไม่ค่อยอยู่ในกรอบของศีลธรรมจรรยาซึ่งมันเป็นธรรมดาของทุกสังคมอาชีพ เราที่เป็นศิษย์ควรเลือกแนวทางแบบอย่างการสั่งสอนของครูที่เราเคารพนับถือ เพื่อเป็นกรอบแนวทางการดำเนินชีวิตของตนเอง อย่างโบราณว่าไว้ “ ศรต้องมีพิษ ศิษย์ต้องมีครู ศิษย์ไม่มีครูเหมือนงูไม่มีพิษ “ นอกจากมีครูแนะนำแนวทางแล้ว ศิษย์ที่ดีต้องมีคุณธรรมประจำใจด้วยไม่ใช่สร้างปัญหาสังคมเช่นที่เป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์นักเรียนยิงคู่อริบนรถเมล์ดับหรือนักเรียนยกพวกตีกันฯลฯ ทั้งหลายทั้งปวงล้วนรู้จักคำว่า “ไหว้ครู “ อย่างเดียวไม่พอแต่ต้องรู้จัก” ไหว้ใจ “ ซึ่งหมายถึงการขัดเกลาจิตใจตนเองด้วยหลักธรรม ทุกครั้งที่เราไหว้พระจิตใจจะผ่องใสอย่างมีความสุขไม่ใฝ่ใจไปกับสิ่งที่ไม่ดี เมื่อจิตใจเราสงบจะเกิดพลังอนุภาพนำเราไปสู่การดำเนินชีวิตที่มีเป้าหมาย “ ไหว้ครู...ไหว้ใจ “ สังคมไม่มีภัย เมื่อจิตใจเราอ่อนโยน....

คู คับ ผมฮ้อน..คับ ( ครู ครับ ผมร้อน..ครับ ) ครูขยับแว่น...ชำเลืองมองอย่างคุ้นเสียง….พึ่งจะรู้ตัวว่าร่ายซะยาวมีอาการแสบตานิด ๆ เพราะเม็ดเหงื่อสะกิด... กลบเกลื่อนด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน รับทราบ ! ” รับทราบและปฏิบัติ ครับ “ แยกเข้าชั้นเรียน“ ขอบคุณครับ คุณครู... ครูถอดแว่นออกมาเช็ดคราบเหงื่อเบา ๆ ขอบใจเอ็งเหมือนกัน หวะ ! ไอ้ ปลื้ม.....